مقدمه
پرورش کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی و مشاهده ی تغییرات رفتاری آنان در طول زمان، همزمان با ورود از دوره ی کودکی به نوجوانی، جوانی و بزرگسالی، همچنین نحوه ی برخورد با مشکلات ناشی از این اختلال برای والدین، همواره بسیار سؤال برانگیز و دشوار می باشد. مشاهده ی شکست های پی در پی و به تبعش عواقب ناشی از آن، لطمات جبران ناپذیری بر زندگی افراد وارد می سازد که خانواده ها را نیز خواه ناخواه درگیر می نماید.
امید است ترجمه و تدوین مطالب این کتاب، با ذکر نکاتی ساده و مختصر، شناسایی این اختلال را برای والدین، نیز خود شخص مبتلا، ممکن نماید و راه هایی عملی برای برنامه ریزی و سازماندهی فعالیت های روزانه، پیش پای فرد مبتلا قرار دهد.
اختلال کم توجهی (بیش فعالی بزرگسالان با همان شرایط نورولوژیک 1 اختلال کم توجهی) بیش فعالی است که نزد حدود سی درصد از بزرگسالانی که در دوران کودکی دارای علائم و نشانه های این اختلال بوده اند، رخ می دهد.
این اختلال به زیر گروه های تقسیم می شود:
ADD که نام جدید آن 2 ADHD-I است و DHD که نام جدیدش 3 ADHD – H می باشد.
1- اصطلاح اختلالات نورولوژیکی برای هر بیماری که به دلیل اختلال عملکردی در بخشی از مغز یا سیستم عصبی ایجاد شده باشد و علائم روانی و فیزیکی داشته باشد، به کار برده می شود.
2- ADD اصطلاحی است که معمولاً برای توصیف علائم بی توجهی، حواس پرتی و حافظه ی کاری ضعیف استفاده می شود. ADHD اصطلاحی است که برای توصیف علائم اضافی بیش فعالی و تکانش گری استفاده می شود. هر دو در تشخیص پزشکی اختلال کمبود توجه بیش فعالی گنجانده شده اند.
3- (ADHD-C؛ Attention Deficit Hyperactivity Disorder)؛ اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) وضعیتی است که بر رفتار افراد اثر می گذارد. افراد مبتلا به ADHD ممکن است بی قرار به نظر برسند، در تمرکز مشکل داشته باشند و بر اساس تکانه (تحریک ناگهانی عصبی؛ در فیزیولوژی، حالت تحریکی خودفزا که در مسیر یک رشته ی عصبی انتقال می یابد) عمل کنند.
اختلال کم توجهی (بیش فعالی در بزرگسالان) یک اختلال مزمن است که از کودکی شخص شروع می شود و در طول حیات وی در بزرگسالی نیز ادامه می یابد. تخمین ها نشان می دهد بین 33 تا 66 درصد از کسانی که در کودکی به این اختلال مبتلا بوده اند، در بزرگسالی نیز همچنان با آن دست به گریبان هستند که اثر عمده ای بر تحصیل، کار و روابط اجتماعی شان بر جای می گذارد.
آزمون های شخصیتی روانشناسی برای تشخیص این اختلال وجود ندارد و فرآیند تشخیص، بر پایه ی تاریخچه ی رفتاری فرد از کودکی، همچنین شواهدی که از اطرافیان وی به دست می آید، استوار است. معایناتی نیز باید برای بررسی ارتباط علائم مذکور با مواردی نظیر افسردگی، عصبانیت یا سوء مصرف مواد مخدر صورت گیرد. بیماری هایی نظیر پر کاری تیروئید نیز می تواند سبب بروز علائم این اختلال شود.
نمونه فایل 17 صفحه ی نخست از این اثر ارزشمند را از این جا رایگان دانلود و مطالعه کنید
دیدگاه خود را بنویسید