به خوانندگان در سراسر جهان کمک می‌کند تا عمق فرهنگ بلوچ را درک کنند و احترام به تنوع فرهنگی را تقویت کنند. خوانندگان را تشویق می‌کند تا به صورت استعاری و نمادین فکر کنند و حل خلاقانه مسئله را تقویت کنند. اهمیت حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس را آموزش می‌دهد و الهام‌بخش پروژه‌های مشابه در جاهای دیگر است. نشان می‌دهد که چگونه جوامع ستمدیده یا در حال مبارزه از طنز، کنایه و استعاره برای زنده ماندن با عزت از سختی‌ها استفاده می‌کنند. برای معلمان ادبیات، انسان‌شناسی و مطالعات فرهنگی مفید است تا برنامه‌های درسی را در سطح جهانی متنوع کنند. نشان می‌دهد که طنز و کنایه ابزارهای بقای جهانی هستند و آن را با هر فرهنگی مرتبط می‌کنند. خرید و مطالعه کتاب از حفظ و مستندسازی پشتیبانی می‌کند و تضمین می‌کند که چنین گنجینه‌های فرهنگی در طول زمان از بین نروند. این کتاب فقط درباره ادبیات بلوچ نیست، بلکه درباره تاب‌آوری، ارتباط، همدلی و وحدت انسانی است - درس‌هایی که هر کسی در جهان می‌تواند در زندگی شخصی و اجتماعی خود به کار گیرد. مبارزات مشترک انسانی را که از طریق خلاقیت ادبی بیان می‌شوند، نشان می‌دهد.
کشور عزیزمان ایران به دلیل تنوع اقلیمی، فرهنگی و قومی، یکی از برجسته‌ترین کشورهای جهان محسوب می‌شود که به عنوان یکی از زیبایی‌ها و جاذبه‌های آن شناخته می‌شود. شناخت و توجه بیشتر به فرهنگ‌ها و قومیت‌های ایران، منجر به همبستگی، آشنایی، نزدیکی و دلبستگی متقابل بیشتر اقوام مختلف شده و تفاهم و وحدت را افزایش می‌دهد. در اثر حاضر که به کوشش برادر ارجمند و فرهیخته، جناب آقای دکتر محمد علی بیجارزهی فراهم آمده است، هنر ادبی کنایه در ادبیات غنی قوم بلوچ که پیشینه‌ای طولانی و درخشان دارد و از نظر مطالعات و تحقیقات دانشگاهی بسیار نادر است، بررسی می‌شود. این کتاب برای همه ی کسانی که به تنوع فرهنگی، غنای زبانی و درک اجتماعی بها می‌دهد، ضروری است و آن را به عنوان یک افزودنی معنادار به مطالعات ادبی و فرهنگی جهانی تبدیل می‌کند. ادبیات بلوچی را به سنت‌های ادبی جهانی گسترده‌تر متصل می‌کند. مسائل اجتماعی پیش روی اقلیت‌های قومی را روشن می‌کند و حمایت از آن ها را تقویت می‌کند. قدردانی از ابزارهای ادبی ظریف مانند استعاره و کنایه را تشویق می‌کند. اهمیت تنوع قومی را به عنوان منبع قدرت ملی برجسته می‌کند.
این کتاب از طریق عروسک‌ها و داستان‌ها، نحوه «ماندن»، نحوه «بودن» و نحوه «زندگی کردن» را آموزش می‌دهد - درس‌هایی که دنیای مدرن به شدت به آن ها نیاز دارد. این کتاب گنجینه‌ای از خرد فرهنگی، الهام هنری و بینش اجتماعی است. در اینجا دلایل قانع‌کننده‌ای وجود دارد که چرا کتاب «عروسک‌گردانی دختران مکران؛ دهتوک گوازی بلوچستان» می‌تواند زندگی‌ها را در سطح جهانی غنی کند و شایسته‌ی جایگاهی در هر قفسه‌ی کتاب باشد. خوانندگان از هر پیشینه‌ای می‌توانند با داستان‌سرایی احساسی ارتباط برقرار کنند و همدلی و درک جهانی را تقویت کنند. نمایش عروسکی از موانع سوادآموزی فراتر می‌رود و آن را به ابزاری برای آموزش و ارتباط فراگیر تبدیل می‌کند. هنرمندان و مربیان می‌توانند از تکنیک‌ها و نمادهای توصیف‌شده الهام بگیرند. داستان‌های بقا و سازگاری به خوانندگان کمک می‌کند تا قدرت و امید درونی خود را بسازند. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه هنر می‌تواند به صورت ارگانیک از جوامع ظهور کند و زندگی‌ها را متحول کند. نمايش عروسكى هنريست كه داراى ريشه‌هاى كهن و اصالتى چند هزارساله است.
اين قدر مى‌دانيم كه او در نيمه‌ی دوم قرن ششم و ربع اول قرن هفتم مى‌زيسته، اهلِ نيشابور بوده است و چند كتاب منظوم و يک كتاب به نثر از او باقى است. نه استادان او، نه معاصرانش و نه سلسله‌ی مشايخِ او در تصوّف، هيچكدام، به قطع روشن نيست. از سفرهاى احتمالى او هيچ آگاهى نداريم و از زندگى شخصى و فردى او و زن و فرزند و پدر و مادر و خويشاوندان او هم اطلاعِ قطعى وجود ندارد. در اين هفت قرنى كه از روزگار حيات او مى‌گذرد، مجموعه‌ی گوناگونى از شعرهاى سست و بيمارگونه به نام او بر‌ساخته شده است كه جدا كردنِ حقيقت وجودى عطار از آن ياوه‌ها كارِ آسانى نيست. بنابراين، جويندگان زندگينامه‌ی عطّار هميشه نسبت به اين مشكلِ اساسى بايد آگاهى داشته باشند و در داورى‌هاى خود جانب احتياط را همواره رعايت كنند. در اين باب هر چه گفته شده است، غالباً احتمالات و افسانه‌ها بوده است و شايد همين پوشيده ماندن در ابرِ ابهام، خود يكى از دلايل تبلور شخصيت او باشد كه مثل ديگر قدّيسان عالم در فاصله حقيقت و رويا و افسانه و واقعيت در نوسان باشد. آثار عطار که ریشه در اخلاق قرآنی دارند.
استفاده از شعر خاقانی به عنوان ابزار آموزشی برای آموزش ادبیات اسلامی کاربرد دارد. حسان العجم افضل الدين بديل بن على خاقانى يكى از بزرگترين قصيده سرايان زبان پارسى و سراينده‌ی حبسيه‌هاى جان‌گداز و درد‌آلود و قصيده‌هاى پُر‌طمطراق، در حدود سال پانصد‌و‌بيست هجرى قمرى در شهر شروان در شمال رود كورا (كر) در جمهورى آذربايجان كنونى پاى بر عرصه‌ی هستى نهاد. پدرش استاد على نجّار، بنّا با يادكرد خاقانى در سروده‌هاى خود، در پيشه‌ی درودگرى مهارتى تمام داشت و خاقانى «شيخ مهندس لقب» و «صانع زرين‌عمل» ،«پير صناعت» او را با القاب ستوده و هنر و دانش صناعت و درودگرى او را با آزر بت‌تراش و اقليدس يونانى سنجيده و پدرش را برتر يافته است. مادرش كنيزكى نسطورى بود كه از روم به اسارت آورده شد و مسلمانى اختيار كرده بود و به قول خاقانى از عتاب نسطور گريخته و در كتاب مسطور آويخته بود. در ميان اشعار خاقانى قطعه‌اى را مى‌بينيم كه مى‌تواند برخى حرف و حديث‌ها را به دنبال داشته باشد. آثار خاقانی می تواند به نشان دادن اهمیت چند وجهی کار خاقانی و ارتباط آن با زمینه های مختلف تحصیلی و رشد شخصی کمک کند.
