خواجه نظام‌الدين‌عبيدالله‌زاكانى معروف به عبيدزاكانى شاعر، نويسنده و طنزپرداز فارسى زبان قرن هشتم هجرى است كه در اواخر قرن هفتم يا اوايل قرن هشتم ه.ق. در يكى از توابع قزوين چشم به جهان گشود. علت مشهور بودن او به زاكانى نسبت داشتن او به خاندان زاكان است كه تيره‌اى از «عرب بنى‌خفاجه» بودند و بعد از مهاجرت به ايران به نزديكى رزن از توابع همدان رفتند و ساكن شدند.
وى در قزوين به دانش‌اندوزى پرداخته و در اين شهر پرورش يافته و تا پايان عمر در اين شهر ماند. در خاندان او دو شعبه از ديگران مشهورتر بودند، شعبه‌ى نخست كه به گفته‌ى حمدالله‌مستوفى (معاصر و همشهرى عبيد) اهل دانش‌های معقول و منقول بودند و شعبه‌ى دوم كه اين مورّخ آن‌ها را ارباب‌الصدور (يعنى وزيران و ديوانيان) مى‌نامد.
حمدالله مستوفى، عبيد را نظام‌الدين عبيدالله‌زاكانى ياد مى‌كند و او را از شعبه‌ى دوم مى‌داند. عبيد در تأليفات خود از چندين تن از پادشاهان و معاصران خود مانند علاءالدين‌محمد، شاه شيخ‌ابوالحسن‌اينجو، ركن‌الدين‌عبدالملك وزير سلطان اويس‌جلايرى و شاه شجاع مظفري را ياد كرده است. وى از نوابغ بزرگان است. مى‌توان او را تا اندازه‌ای شبيه به نويسنده‌ی بزرگ فرانسوى ولتر دانست.
نشر پرنيان انديش با عنايت به ضرورت تكريم عناصر فاخر و گنجينه‌هاى ملّى ادب پارسى، نيز آشنايى هر چه بيشتر نسل‌هاى جوان با بزرگان ادب سرزمين ايران، نسبت به نشر اين اثر اقدام مى‌نمايد. اميد كه مورد قبول واقع شود.
...
دیدگاه خود را بنویسید