حسان‌العجم‌افضل‌الدين‌بديل‌بن‌على‌خاقانى يكى از بزرگترين قصيده سرايان زبان پارسى و سراينده‌ی حبسيه‌هاى جان‌گداز و درد‌آلود و قصيده‌هاى پُر‌طمطراق، در حدود سال پانصد‌و‌بيست هجرى قمرى در شهر شروان در شمال رودكورا (كر) در جمهورى آذربايجان كنونى پاى بر عرصه‌ی هستى نهاد.
پدرش استاد على نجّار، بنّا با يادكرد خاقانى در سروده‌هاى خود، در پيشه‌ی درودگرى مهارتى تمام داشت و خاقانى «شيخ مهندس لقب» و «صانع زرين‌عمل» ،«پير صناعت» او را با القاب ستوده و هنر و دانش صناعت و درودگرى او را با آزر بت‌تراش و اقليدس يونانى سنجيده و پدرش را برتر يافته است.
مادرش كنيزكى نسطورى بود كه از روم به اسارت آورده شد و مسلمانى اختيار كرده بود و به قول خاقانى از عتاب نسطور گريخته و در كتاب مسطور آويخته بود. در ميان اشعار خاقانى قطعه‌اى را مى‌بينيم كه مى‌تواند برخى حرف و حديث‌ها را به دنبال داشته باشد.
...
دیدگاه خود را بنویسید