اسکارلت اوهارا زیبا نبود، ولی مردها پس از اینکه متوجه حرکات او می شدند، ندرتاً مانند دوقلوهای تارلتون به این نکته پی می بردند. در چهره او نقوشی از صورت لطیف مادرش که از فامیلهای برجسته سواحل فرانسه و از صورت درشت پدرش که در اصل ایرلندی بود دیده می شد. مژه‌های بلند برگشته چشمان سبز و کم رنگ و درشت او فریبنده‌تر می‌نمود. بالاتر از این‌ها، ابروان مشکی او رل مهمی را در جذابیت صورتش بازی می‌کرد. در یکی از روزهای آوریل 1761 که اسکارلت بین استوارت و برنت دوقلوهای تارلتون در ایوان عمارت پدرش تارا نشسته بود، شادتر از همیشه به نظر می رسید.
دوقلوها در دو طرف او روی صندلی راحت لمیده، به آفتاب نگاه می کردند، حرف می زدند و می خندیدند. کت آبی بر تن، شلوار سواری و پوتین‌های ساقه بلند برپا داشتند. نوزده سال از عمرشان می‌گذشت. دارای قامتی موزون و بلند عضلاتی ورزیده و موی خرمایی رنگ بودند. آفتاب عصر با حرارت ملایم می‌تابید و شکوفه درختانی که در چند صف مرتب در میان چمن قرار داشت، درخشندگی ویژه به خود گرفته بود.
دیدگاه خود را بنویسید