در دنياى امروز با تخصصى شدن همه‌ی امور، به فعاليت‌هاى گردشگرى نيز بايستى به شكل تخصصى نگاه كرد. چرا‌كه توريست‌هاى هر رشته از گردشگرى ممكن است با ساير گردشگران از نظر سن، جنس، ميزان تحصيلات، كشور مبداء و... متفاوت باشند؛ اما صاحب نظران اين رشته گردشگرى به طرق مختلف دسته‌بندى نموده‌اند.
وانس اسميت از شش گونه گردشگرى به‌صورت زير نام مى‌برد:
١) گردشگرى قومى ٢) گردشگرى هنرى ٣) گردشگرى تاريخى
٤) گردشگرى طبيعت‌گرا ٥) گردشگرى تفريحى ٦) گردشگرى كارى
دكتر على اصغر رضوانى نيز انواع و اشكال توريسم را به‌شرح ذيل تقسيم‌بندى نموده است:
١) توريسم تفريحى و استفاده از تعطيلات ٢) توريسم درمانى ٣) توريسم فرهنگى و آموزشى
٤) توريسم اجتماعى ٥) توريسم ورزشى ٦) توريسم مذهبى و زيارتى
٧) توريسم بازرگانى ٨) توريسم سياسى.
براى گردشگرى از هر نوع، مقدماتى لازم است كه بدون آن گردشگرى اقتصادى و اصولى ميسر نمى‌شود؛ براى مثال، وجود راه‌هاى دسترسى به يك مكان يا به حوالى آن از جمله مقدمات حضور در مقصد گردشگرى
است كه بدون وجود آن، گردشگرى ميسر نمى‌شود. چون ماهيت گردشگرى در جابه‌جايى مكانى است، اين قبيل پيش‌نيازهاى اوليه در يك مكان را زير‌ساخت مى‌گويند. براى مثال، اگر در كشورى در طول سال به‌راحتى قادر به تهيه‌ی بليت هواپيما، اتوبوس، يا قطار براى عزيمت به سمت مقصد گردشگرى نباشيم، نشان‌دهنده‌ی فقدان يا كمبود زير‌ساخت‌هاى گردشگرى در آن كشور است. پس از ساكن شدن در محل مورد نظر نيز وجود مكان اقامتى، وجود كتابچه‌ی راهنما يا راهنمايان آموزش ديده، و نيز وجود آژانس‌هاى فعال و مديريت مناسب مقصد از جمله پيش‌نيازها و زير‌ساخت‌هاى اصلى بازديد از يك مكان است.
استان سيستان و بلوچستان يكي از كم‌تراكم‌ترين استان‌هاي كشور است. اين استان ١٨٧٥٠٢ كيلومتر مربع مساحت دارد كه ١٥١٩٧ كيلومتر مربع مربوط به سيستان و ١٧٢٣٠٥ كيلومتر مربع مربوط به بلوچستان مي‌باشد. اين استان بين ٢٥ درجه و ٣ دقيقه تا ٣١ درجه و ٢٧ دقيقه عرض شمالي از خط استوا و ٥٨ درجه
و ٥٠ دقيقه تا ٦٣ درجه و ٢١ دقيقه طول شرقي از نصف‌النهار گرينويچ قرار گرفته است و با دارا بودن حدود ١١ درصد از مساحت كل كشور، از نظر وسعت در رتبه‌ی نخست قرار دارد.
سيستان امروزى كه قسمت شمالى استان را در بر مى‌گيرد، سرزمين افسانه‌ساز كهن ايران، خاستگاه اسطوره‌ها، حماسه‌ها و دستخوش حوادث گوناگونى در طول تاريخ ايران زمين بوده است. اين سرزمين رستم دستان قهرمان حماسى آفريده و همچنين اهورامزدا كتاب اوستا، يازدهمين سرزمين است. اين سرزمين باستانى در ادوار مختلف داراى نام‌های گوناگون از جمله: سيوستان، شاهنامه‌ی فردوسى، سكستان، سيستن، ماساژت، آريا پليس، درانگيانا، زرنگ، زرنج، نيمروز يا نصف النهار، زاول، زابل و ده‌ها نام ديگر بوده است. اين ناحيه به دلايل موقعيت خاص استراتژيكى و جغرافيايى در تمام دوره‌هاى تاريخى از اهميت ويژه‌اى برخوردار بوده است. نام سيستان از نام اقوام آريايى يا زرنگا از ميلاد، سيستان را به تصرف خود در آورده و در پهنه‌ی آن استقرار يافته‌اند. پس از مهاجرت سكاها به طرف جنوب، در زمان فرهاد دوم اشكانى، گروهى از آنان، زرنگ نام گرفت و لفظ سكستان زرنگ مستقر شدند. از اين زمان به بعد زرنگ، به نام سيستان است. در كتيبه‌ی داريوش نیز زرنگا آمده است. نيمروز، نام ديگر سيستان است.
ناحيه‌ی بلوچستان كه قسمت جنوبى استان را در بر مى‌گيرد؛ نام آن در كتيبه‌هاى بيستون و تخت جمشيد آمده است كه تا پس از اسلام در ميان مردم معمول بوده و مِكيا يا مكيان نام داشته است. در سده‌ى نخست هجرى قمرى كه عرب‌ها بر اين سرزمين دست يافتند، برای سده‌ها اين سرزمين مكران ناميده شده است و جهان‌گردان عرب هم به نام مكران از اين ناحيه ياد كرده‌اند. نام بلوچستان چون بلوچ ها در اين منطقه سكنى گزيدند، از اين زمان به بعد به آن خطّه اطلاق گردید.
دیدگاه خود را بنویسید