وحدت اسلامی يکی از ضروریّات مسائل مسلمانان بوده و هيچ‌گونه تضاد و دوگانگی با رعايت قوانین و اصول مذهبی ندارد. منظور از اتّحاد اسلامی میان شيعه و سنّی کنار گذاشتن مسائل اختلافی و تکيه بر مشترکات و مبنا قرار‌گرفتن آن‌ها در تعامل با همديگر و در مسائل مربوط به امّت اسلامی و صحنه‌ی بين‌المللي است؛ به‌طوری‌که مسلمانان فارغ از اختلافات و با پرهيز از تفرقه در مسائل جهان اسلام همسو و هم‌جهت حرکت کنند.
به بیان ديگر، اختلافات جزئی در میان مسلمانان مانع از اخوّت اسلامی و وحدت صفوف مسلمين در برابر دشمنان نيست، از اين‌رو معنای وحدت میان شيعه و سنّی، دست‌برداشتن از اصول و اعتقادات خود نيست، بلکه در عين وجود اختلافات، زمينه‌ی تعامل و جهت‌گيری همسان در مسائل کلی و فرا‌منطقه‌ای در ميان آن‌ها وجود دارد و در زمانی‌که مسلمانان می‌توانند با توجه به جمعيّت حدود یک‌و‌نیم میلیارد نفر و منابع معدنی و امکانات فراوانی که در اختيار دارند، به‌عنوان يک قدرت مؤثر در صحنه‌ی جهانی مطرح باشند، پرداختن به اختلافات و مسائل تفرقه‌انگيز میان مذاهب، ثمره‌ای جز از دست‌رفتن سرمايه‌ها و سوء‌استفاده‌ی دشمنان اسلام علی‌الخصوص صهیونیسم جهانی نخواهد داشت. وحدت ميان صفوف مسلمین و اتّحاد و انسجام میان فرق و مذاهب اسلامی، امری لازم و ضرروي بوده و شاید اهميّت اين امر در کشورها و مناطقی که تمام جمعیّت آن شيعه و یا سنّی‌نشين هستند محسوس نباشد، امّا در کشورهایی مانند ایران خود ما علی‌الخصوص مناطق مرزی ايران و شهرهایی که برادران شیعه و سنّی در کنار يکديگر زندگي مي‌کنند، وحدت و اتّحاد میان مسلمانان و پرهيز از اختلافات ضرورت و اهميّت اين امر به‌خوبی قابل درک است. برای پایداری این استحکام، و تصحیح باورهای اشتباه درمیان فریقین، فرهنگ‌سازی در این مورد، با استفاده از رسانه‌های ملی، مهم‌ترین راهکار پیشنهادی می‌باشد.
آن‌چه در این مجموعه گردآوری شده است، در سه فصل به شرح ذیل جای گرفته؛ در فصل نخست کلیّات و مفهوم‌شناسی تدوین شده است، فصل دوّم به معرّفی جایگاه ائمه‌ی اهل بیت از منظر ائمه‌ی اربعه‌ی اهل سنّت می‌پردازد و در نهایت، در فصل سوّم به بررسی وجوه اشتراک و افتراق نظرات عقیدتی و فقهی ائمه‌ی اهل بیت و ائمه‌ی اهل سنّت پرداخته می‌شود.
...
دیدگاه خود را بنویسید