جریان داشتن اخلاقیات و انسانیت در کتاب شاهنامه ی فردوسی بسیار محسوس و چشمگیر است. چرا که شخصیت های داستانی دارای ویژگی های اخلاقی برتر و مردانگی هستند.
کتاب شاهنامه ی فردوسی حاوی اشعاری ارزشمند با موضوعات حماسی، پهلوانی و برگ هایی از تاریخ ایران می باشد. نکته ی قابل توجه در این سروده های گرانمایه، جریان تعقل و خداشناسی در اشعار است.
یکی از موضوعات مهم و اثرگذار در زندگی، آشنایی با اصول انسان شناسی می باشد. بی تردید، مطالعه ی کتاب های مرتبط می تواند ابزاری اثربخش در راستای آموزش هرچه بهتر این امر باشد.
فردوسی در کتاب شاهنامه - داستان فریدون، سعی داشته تا با بیانی داستان گونه، اهمیت تشخیص درست و مرزبندی صحیح میان نیکی و بدی را شرح دهد.
اصول و مبانی انسان شناسی و بررسی های مرتبط با آن، پیچیدگی های بسیاری دارد. بنابراین، مانند آن چه در کتاب هفت اورنگ جامی – جلد 1 شاهد هستیم، یکی از راهکارهای اثربخش برای شناخت و تبیین ظرافت های پژوهشی این حوزه، بهره گیری از داستان ها و آثار ادبی قابل درک و تصویرسازی شده است.
تاریخچه ی استفاده از کتاب به 2500 سال قبل بر می گردد. وجود همین تاریخچه نشان از اهمیت کتاب در طول تاریخ بشر دارد. کتب تاریخچه ای چند هزار ساله دارند. گذشت زمان و استفاده از تکنولوژی های جدید سبب شده نحوه ی استفاده از این ابزار ارزشمند روز به روز راحت تر و در دسترس تر باشد. کتب از دیرباز نقش تعیین کننده در ثبت و انتقال وقایع تاریخی به آیندگان داشته اند. کتاب ها در دنیای امروز نقش مهمی در انتقال مفاهیم علمی، فرهنگی، هنری و ادبی دارند. با نگاهی به قدمت تاریخی آن ها، می توان دریافت که بشر همواره نیاز اساسی به وجود این ابزار قدرتمند و اثر گذار داشته است.
